تک خوانی زنان، آری یا خیر؟؟؟

بیانیه را که دید*، گفت: حالا تمام مشکلات مملکت حل شده و فقط مانده تک خوانی زنان؟

گفتم: نخیر... تمام مشکلات مملکت حل نشده، اما این هم مشکلی است که باید حل شود. راستی تو راجع به همه مشکلات همین را می گویی؟ که مگر فقط همین مانده؟ اینگونه که هیچ گاه هیچ مساله ای حل نخواهد شد.

گفت: اولویت با مسائل اقتصادی و ازدواج و شغل جوانان است. چرا کسی به آنها نمی پردازد؟ چرا فکر می کنید مشکلات فقط فرهنگی اند؟

گفتم: فرهنگ از نظر تو چیست؟

گفت: هر چیزی که به مذهب یا به هنرهایی مثل موسیقی و فیلم و ... مربوط باشد.

گفتم: عزیزم، اینها هم هست.اما درست نیست نگاه سطحی بین داشته باشیم.فرهنگ موضوعی عام است که خود شامل ریزموضوعات دیگری می شود، نظیر اقتصاد، سیاست، اجتماع و ... .

مثلا فرهنگ ازدواج ساده، فرهنگ حجاب، فرهنگ مصرف کالای ایرانی. راستی چرا همه ما در موضع سخن نگران شغل جوان های کشورمان هستیم، اما در عمل نه؟ می دانی اگر کالای ایرانی مصرف کنیم، کار و اشتغال ایجاد می شود، ابتکارات تولیدکنندگان افزایش می یابد، ثروت ملی زیاد می شود، تورم کاهش می یابد، نقدینگی کنترل می شود، و کشورمان به استقلال اقتصادی و سیاسی می رسد؟ باور به این موضوع، خود، فرهنگ است. در حالی که به ظاهر اقتصادی است. در واقع فرهنگ همان ذهنیت های انسان است که رفتارهای او را به سمتی هدایت می کند. خواه رفتارها اقتصادی باشند، خواه اجتماعی، خواه نظامی و ... .

گفت: منظورت را روشن تر بگو.

گفتم: فرض کن در یک جبهه جنگ، جوانی با هوش و توان بسیار تا پای جان ایستاده و می جنگد. او باورهایی در ذهن دارد که سختی های نبرد را برایش آسان ساخته اند. اما اگر فردی بیاید و اعتقاد او را برای جنگیدن ضعیف کند، آن جوان با همان هوش و توان بسیار، به تدریج به یک موجود منفعل تبدیل می شود. این است همان اثر فرهنگ که گفتم. در واقع تا باورهای ما که همان فرهنگ است، نباشند، ما رفتاری انجام نخواهیم داد.

گفت: همه اینها قبول. حرف های جالبی بودند. اما این چه ربطی به تک خوانی زنان دارد؟ اصلا تک خوانی زنان چه اشکالی دارد؟

گفتم: خب، این موضوع هم دقیقا مرتبط با فرهنگ است. وقتی می گویی این چه اشکالی دارد، یعنی دشمن باورهای دینی و ملی ات را تضعیف کرده و تهاجم فرهنگی در حال رخ دادن است. همان طور که می دانی تک خوانی زنان در دین ما به دلایل متعدد** اشکال دارد که علما آن را به خوبی بیان کرده اند. و نیز در فرهنگ ملی ما هم جایی ندارد.

تهاجم فرهنگی یعنی از بین بردن فرهنگ جامعه هدف و جایگزینی فرهنگ خود به جای آن در آن جامعه. مشکلات بعدی ما تازه از اینجا شروع می شود. مثلا مشکل ازدواج از جایی شروع شد که فرهنگ ازدواج در سن بالا و یا مجرد ماندن و نیز ملاک های اشتباه ازدواج، وارد فرهنگ ما شد. یا مشکل اشتغال از وقتی آغاز شد که فرهنگ کارهای دولتی و پشت میز نشینی در میان مردم جا باز کرد و آنها دیگر به بقیه شغل ها رضایت نمی دادند. مشکل مسکن از جایی شروع شد که فرهنگ سکونت در خانه های بزرگ و لوکس سعی در تغییر فرهنگ ساده نشینی ما داشت. مشکل گرانی از جایی شروع شد که...

***

این گونه گفت و گوها هر روز در گوشه ای از جامعه ما در حال تکرار شدن است...

آیا تا به حال این موضوع را جدی گرفته ایم که همین حالا در معرض بمباران هستیم و باید از خود دفاع کنیم؟ آیا جنگ تمام شده است؟ رزمندگان این جنگ کجایند؟ آیا سربازان آن را باید از ممالک دیگر بیاوریم؟ آیا نباید به فکر اصلاح فرهنگ خودمان باشیم؟ آیا می توانیم راحت و آسوده و با خوش خیالی زندگی کنیم؟

 

*بیانیه دانشجویی برای انتقاد به جلوگیری نکردن از تک خوانی زنان در کشور

**ذکر دلایل متعدد موضوع در این مقال نمی گنجد. اما به آسانی در منابع قابل مطالعه است.

 

فاطمه سعیدی، 22/6/1394

[e-mail]